4:05 AM
nanda
တုိ႔ျမတ္စြာဘုရား သာသနာမွာ
လက္၀ဲေတာ္ရံ လက္ယာေတာ္ရံဆိုတာ မရွိဘူးလား"ရွိပါတယ္ဘုရား
"လက္၀ဲေတာ္ရံဆိုတာ "တန္ခိုးအရာမွာ ဧတဒဂ္ရတဲ့
အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ပါဘုရား" လက္ယာေတာ္ရံဆိုတာ
"ပညာအရာမွာ ဧတဒဂ္ရတဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာပါဘုရား"
ဟုတ္ျပီဗ်ာ.. တန္ခိုးက လက္၀ဲ၊ ပညာက လက္ယာ...
တန္ခိုးဆိုတာ အာသေ၀ါတရားတို႔ရဲ႕ ကုန္ရာခန္းရာ အရဟတၱဓဇ၊
အရဟတၱရဲ႕အလံတံခြန္သာျဖစ္တယ္။ ပညာဆိုတာကေတာ့ ၀ိပႆနာပညာ၊
မဂ္ပညာ၊ ဖိုလ္ပညာကေန နိဗၺာန္ကို ရဖို ့ေရာက္ဖို ့မဟုတ္လား။
ပုထုဇဥ္တို႔ရဲ့စိတ္သဘာ၀ဆိုတာ အဆန္းႀကိဳက္၊ တစ္ခုရုိး တစ္မ်ိဳးေျပာင္းၿပီး
တစ္သံသရာလံုး ဆန္းတယ္ထင္တာေတြေနာက္လိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ရုိင္းရုိင္းေျပာရရင္
လမ္းေဘးက ေမ်ာက္ပြဲ၊ မ်က္လွည့္ပြဲကအစ ဆန္းတယ္ထင္တာ မွန္သမွ်မွာ
လူေတြေမ့ေမ်ာ သာယာေနတတ္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ တန္ခိုးရဲ႕ ဆန္းဆန္းျပားျပား ဖမ္းစားမႈအေပၚ ေမ့ေလ်ာ့ေတြေ၀ သာယာေနၾကရင္ မဂ္ပညာ ဖိုလ္ပညာကြယ္မွာပဲ၊
မဂ္ပညာ ဖိုလ္ပညာကြယ္ရင္ သာသနာကြယ္မွာပဲ။ သာသနာကြယ္ၿပီ
ဆိုတာနဲ႔ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲ ဒုကၡအေပါင္းက လြတ္ေျမာက္ရာ တရားေတြလည္း
ကြယ္တာပဲ။ ေယာဂီတို႔
တရားထိုင္ရာမွာလည္း တင္ပ်ဥ္ေခြၾကား လက္ႏွစ္ဖက္ ယွက္တင္တဲ့အခါ လက္၀ဲလက္ကို ေအာက္က လက္ယာလက္ကို အေပၚက ထားရတာလည္း ဒီသေဘာပဲ။ လက္၀ဲဆိုတဲ့ တန္ခိုးသေဘာကို လက္ယာဆိုတဲ့ ပညာက ဖံုးထားအုပ္ထား
ဆင့္ထားရတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ေတာ့ လက္၀ဲက သမထ၊ လက္ယာက
၀ိပႆနာ။ သမထ တန္ခိုးကိုသာ ျပလိုက္လို႔ကေတာ့ အညွီ
ယင္အံုသလို ေနေတာ့မွာေပါ့။ ရုပ္ နာမ္ ျဖစ္ပ်က္ေတြ
အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱေတြ ဘာမွေဟာလို ့ ေျပာလို ့နား၀င္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ တန္ခိုးျပမိရင္
တန္ခိုးပဲ ကိုးကြယ္မွာ။ ၀ိပႆနာပညာ၊ ဖိုလ္ပညာ၊ မဂ္ပညာေတြဆိုတာ က်င့္ၾကံအားထုတ္ရမွန္းေတာင္
သိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
တန္ခိုးေလာက္ရင္ မိန္းေမာေနရင္ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲက မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္တန္ခိုးဆိုတာ ဖံုးထားအပ္ေသာအရာ၊ ပညာသာလွ်င္
အျမဲအစဥ္ ဖြင့္ထားအပ္ေသာအရာ၊ ေဖာ္ထားအပ္ေသာ အရာ၊
ဒါေၾကာင့္ တန္ခိုးကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ လက္၀ဲဘက္ကို
သကၤန္းနဲ႔ဖံုးထားရတယ္။ ပညာကိုကိုယ္စားျပဳတဲ့ လက္ယာဘက္ကိုေတာ့ ဖြင့္ျပထားရတယ္၊ ေဖာ္ထားရတယ္။ (မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္ႀကီး-
(ဆရာေမာင္ေသြးခြ်န္စုစည္းေသာ ဘာ့ေၾကာင့္ ၁+၂ ေပါင္းခ်ဳပ္
စာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္ပူေဇာ္ပါသည္၊)
9:05 PM
nanda
ရဟန္းေတာ္မ်ား
ဘာေၾကာင့္ ေခါင္းရိတ္ၾကရတာလဲ?
=================================
ရဟန္းေတာ္မ်ားဘာေၾကာင့္ေခါင္းရိတ္ၾကရတာလဲ(သုိ႔)ဆံပင္၌ အျပစ္(၁၆)ပါး
======================================================
ရဟန္းေတာ္ေတြ ကုိရင္ေလးေတြ သီလရွင္ေလးေတြ ဘာေၾကာင့္ေခါင္းရိတ္ၾကရတာလဲဆုိတဲ့
အေၾကာင္းေလးကုိသိေစခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီအေၾကာင္းကုိအရွင္နာဂသိန္ေထရ္ေလာင္းလ်ာသူငယ္ေလးက ေမးလုိ႔အရွင္ေရာဟန ေထရ္က
ေျဖၾကားထားတဲ့ ဆံပင္မွာ ဗလိေဗာဓ ေၾကာင့္ၾကဖြယ္အျပစ္ ၁၆-ပါးရွိတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။
အဲဒီ၁၆ပါးေသာအျပစ္ေၾကာင့္ရဟန္းေတာ္မ်ား၊ကုိရင္မ်ား၊သီလရွင္မ်ားေခါင္းရိတ္ၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအျပစ္ ၁၆-ပါးက ဘာေတြလဲလုိ႔ဆုိေတာ့
(၁)ဆံပင္ကုိ တန္ဆာဆင္ရျခင္း။
(၂)။ ေျပျပစ္ေခ်ာေမြ႔ေအာင္ ျပဳျပင္ရျခင္း(ယခုေခတ္အလုိ ဆံပင္ေျဖာင့္ျခင္း
ေကာက္ျခင္း)။
(၃)။ဆီလိမ္းရျခင္း။
(၄)။ေခါင္းေလ်ွာ္ရျခင္း။
(၅)။ပန္းပန္ရျခင္း။
(၆)။ေခါင္းလိမ္းဆီေမႊးသုတ္လိမ္းရျခင္း။
(၇)။ေခါင္းေလွ်ာ္ရန္ ကင္ပြန္းသီး ဆီ စသည္တုိ႔ျဖင့္ (ထုံရ)ႏွဲရျခင္း။
(၈)။သဖန္းခါးသီးရွာရျခင္း။
(၉)။သ်ွစ္သ်ွားသီးရွာရျခင္း။
(၁၀)။ဆံပင္နက္ေအာင္ ေဆးဆုိးရျခင္း။
(၁၁)။ဦးေသ်ွာင္ထုံးရျခင္း။
(၁၂)။ဘီးျဖင့္ ျဖီးရျခင္း။
(၁၃)။ျပဳရ၊ျပင္ရျခင္း။
(၁၄)။ထုံးျပီး ဦးေသ်ွာင္ကုိ အခါအားေလ်ွာ္စြာျပန္ျပင္ရျခင္း။
(၁၅)။သန္းရွာျခင္း၊
(၁၆)ဆံပင္က်ြတ္ခဲ့ေသာ္ ျပတ္ခဲ့ေသာ္ စုိးရိမ္ရျခင္း။
ပင္ပန္းရျခင္း၊ငုိေၾကြးျမည္တမ္းရျခင္း၊ရင္ဘတ္စည္တီးရျခင္းညည္းတြားရျခင္းလြန္စြာေတြေဝရျခင္းတုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိရင္မ်ားသီလရွင္မ်ားဆံပင္မ်ားရွိေနပါကၾကည္ညိဳဖြယ္မျဖစ္သလုိထုိဆံပင္ေၾကာင့္အခ်ိန္ပုိကာအခ်ိန္မ်ားစြာေပးရကာပရိယတၱိအလုပ္မ်ားကုိေကာင္းစြာမလုပ္နုိင္သလုိပဋိပတ္ဆုိတဲ့
ဝိပႆနာအလုပ္မ်ားကုိလည္း အားေလ်ာ့ေစပါတယ္။
ဒီအျပစ္ေတြေၾကာင့္ သာသနာကုိဝင္ရင္ ေခါင္းရိတ္ၾကရတာျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းအားလုံးကုိ
သိေစအပ္ပါသည္။
တရားအသိဥာဏ္မ်ား တုိးပြါးႏုိင္ၾကပါေစ...။ မွ်ေ၀ပါသည္။
Yangon (Rangoon) Time