လက္ေတြ႔ဘ၀ကို ပ႒ာန္းနည္းျဖင့္ ေလ႔လာသံုးသပ္ၿခင္း (၁)

by Vimuttisukha Bliss

ပ႒ာန္းဆိုတာက အလြန္က်ယ္ၿပန္႔ၿပီးေတာ႔ ၾကိီးမားလွတဲ႔ အတိုင္းအတာရိွတဲ႔ က်မ္းၾကီး တစ္ခုပါ။ ဒီကေန႔ ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာ ထိုထိုအရပ္ေဒသမွာ အသံမစဲ ပ႒ာန္းပြဲမ်ားက်င္းပၿပီးေတာ႔ ပ႒န္းပါဠိေတာ္ၾကီးေတြြကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေနၾကတာ ၿဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ပ႒ာန္းက်မ္းလာ ပါဠိနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ၾကားဖူးနား၀ ရိွေနၾကတယ္။


ပ႒ာန္း ၂၄ ပစၥည္းဆိုတာကလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိၿပီးေတာ႔ေနၾကတယ္။ ေဟတုပစၥေယာ၊ အာရမဏပစၥေယာ စသည္ၿဖင္႔ လူတိုင္းေလာက္နီးနီး ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပ႒ာန္း ၂၄ ပစၥည္း အက်ဥ္းေလာက္ကိုေတာ႔ သိေနၾကတယ္။ ေနာက္တဖန္ အရပ္ထဲမွာေၿပာၾကတယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အေၾကာင္းအက်ိဳး ညီညြတ္လို႔ ေတြ႔ၾကံဳ ဆက္ဆံၾကတဲ႔အခါမွာ ပ႒ာန္းဆက္၊ ပ႒ာန္းဆက္နဲ႔ ဘယ္သူကစသံုးတယ္ မသိဘူး။ အဲဒီစကားလည္း ေၿပာေလ႔ ရိွၾကတယ္။

ပ႒ာနဆိုတဲ႔ ပ႒ာန္းနဲ႔ပက္သက္ၿပီးေတာ႔ ဘုန္းၾကီးတို႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္ေတြ ၿမန္မာၿပည္က အင္မတန္မွ ရင္းႏွီးတယ္ဆိုတာ သိသာတယ္။ သို႔ေသာ္ပ႒ာန္းတရားဟာ ဘာကိုအဓိကထားေဟာေနသလဲလို႔ ဆိုတာကိုေတာ့ သတိၿပဳမိမွ ၿပဳမိပါလိမ္႔မယ္။ စာအုပ္ထဲက ပ႒ာန္းကိုေတာ႔ အင္မတန္မွ ၾကီးမားတယ္ က်ယ္ၿပန္႔တယ္လို႔ဆိုၿပီး ဘုန္းၾကီးတို႔ တေတြဟာ စာအုပ္ထဲက ပ႒ာန္းကိုရည္ညြန္းၿပီးေတာ႔ ေၿပာေနၾကတာမ်ားတယ္။ ဒီကေန႔ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာရွိတဲ႔ ပ႒ာန္း ေတြ႔ေအာင္ရွာဖို႔လိုပါတယ္။

လက္ေတြ႔ဘ၀ကို ပ႒ာန္းနည္းၿဖင္႔ ေလ႔လာသံုးသပ္ၿခင္းလို႔ဆိုေတာ႔  တကယ္စင္စစ္ ၿမတ္စြာဘုရားေဟာထားတဲ႔ ပ႒ာနလို႔ေခၚတဲ႔ Conditional Relation  အေၾကာင္းတရားနဲ႔ အက်ိဳးတရား တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ဆက္သြယ္ၿပီးေတာ႔ ၿဖစ္ေပၚေနတယ္ဆိုတာ လူသားေတြနဲ႔ ပက္၀န္းက်င္ကို ေၿပာတာပါ။ ဘုန္းၾကီးတို႔ဘ၀မွာ ရရိွထားတဲ႔ ခႏၶာ ၊ ရုပ္ခႏၶာနဲ႔ နာမ္ခႏၶာ သို႔မဟုတ္ ခႏၶာငါးပါး။ ထိုခႏၶာငါးပါးဟာ အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးနဲ႔ အၿပန္အလွန္ဆက္သြယၿ္ပီးေတာ႔ တည္ရိွေနတယ္ဆိုတာကို ဘုန္းၾကီးတို႔ သေဘာေပါက္ဖို႔ပါ။

ဘယ္လုိဆက္သြယ္ေနတယ္ဆိုတာ ပ႒ာန္းက်မ္းၾကီးရဲ ႔ နည္းစနစ္နဲ႔ တစ္ခုခ်င္း တစ္ခုခ်င္း ေၿပာမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္ေပါင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ရက္ေပါင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ပ႒ာန္းအေၾကာင္း ေဟာရေၿပာရ ရွင္းရမွာပါ။ သို႔ေသာ္ ပ႒ာန္းရဲ ႔ သဘာ၀၊ ပ႒ာန္းဆိုတာ မိမိတို႔ဘ၀မွာ ဘယ္လို ဆက္စပ္ေနတယ္ဆိုတ႔ဲ Perspective View ကိုေတာ႔ ဒီကေန႔ သေဘာေပါက္သြားဖို႔ ဘုန္းၾကီးတို႔ လမ္းညႊန္ႏိုင္လိမ္႔မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။

ပင္လယ္မၿမင္ဘူးတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ပင္လယ္ကမ္းစပ္ေခၚသြားၿပီး ပင္လယ္ဆိုတာ ဒါပဲေဟ႔၊ ကမ္းမၿမင္ လမ္းမၿမင္ အင္မတန္မွ က်ယ္၀န္းၿပီးေတာ႔ အန္မတန္မွ နက္ရိွဳင္းတဲ႔ ေရၿပင္ၾကီးကိုေခၚတာလို႔ ပင္လယ္ၿပင္ၾကီးကို လက္ညိွဳးထုိးၿပလို႔ ၾကည္႔လိုက္ရတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြက မင္းတို႔ပင္လယ္ဆိုတာ သိၿပီလားလို႔ဆိုရင္ သိပါၿပီ။ ၿမင္ဖူးၿပီလားဆိုရင္ ၿမင္ဖူးပါတယ္ ဒီလိုပဲ ေၿပာၾကမွာပါ။ ဒီကေန႔လည္း ကမ္းစပ္ကရပ္ၿပိီးေတာ႔ ပင္လယ္ၿပင္ၾကီးကို လက္ညိွဳးညႊန္လိုက္သလို ပ႒ာန္းရဲ ႔သဘာ၀ အေၾကာင္းတရားေတြ မိမိတို႔ရဲ ႔ခႏၶာကိုယ္မွာ၊ မိမိတု႔ိရဲ ႔ဘ၀မွာ ဆက္စပ္ၿဖစ္ေပၚေနပံုကို ညႊန္ၿပပါ႔မယ္။

ဘုန္းၾကီးတုိ႔ ဒီလူ႔ေလာက  ေမြးလာတာကိုက ပ႒ာနလို႔ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းအက်ိဳးေတြ ဆက္စပ္ၿပီးေတာ႔ ေမြးလာတာ။ ဘ၀မွာရွင္သန္ေနေတာ႔လည္းပဲ အေၾကာင္းအက်ိဳးေတြ ဆက္စပ္ၿပီးေတာ႔ ရွင္သန္ေနၾကတာ။ ေနာက္ဆံုးဘ၀ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားတဲ႔အခါမွာလည္းပဲ ေဟာဒီအေၾကာင္းအက်ိဳးေတြ ဆက္စပ္ရွင္သန္ၿပီးေတာ႔ေနအံုးမွာ။ သံသရာထဲက မထြက္ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ၿပီးေတာ႔ ဘုန္းၾကီးတို႔ဘ၀ဟာ ေမြးဖြားလိုက္၊ အိုမင္းသြားလိုက္၊ ေသဆံုးသြားလိုက္၊ ထပ္မံေမြးဖြာလာလိုက္၊ အိုမင္းသြားလိုက္ ေသဆံုးသြားလိုက္နဲ႔ ဒီလို ဘ၀သံသရာ စက္ရဟတ္ၾကီးထဲမွာ အဆက္မၿပတ္ လည္ပတ္သြားလာေနရတာဟာ ဘယ္လို အေၿခအေနေတြနဲ႔ ရပ္တည္ၿပီးေတာ႔ လည္ပတ္သြားလာေနတာလဲ။ အေၾကာင္းတရားက ဘာလဲ။ ဘာကိုမွီတည္ၿပီးေတာ႔ ဒီလိုၿဖစ္ေနတာလဲလို႔ဆိုတာဟာ ပ႒ာန္းကို သေဘာေပါက္ရင္ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင္႔ တို႔တေတြဟာ  ဒီလို လည္ပတ္သြားလာေနရတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္မွာပါ။

ဗုဒၶၿမတ္စြာရဲ ႔ ပ႒ာန္းတရားကို မသိတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ႔ တို႔တေတြ ဘ၀သံသရာထဲ လည္ပတ္သြားလာေနရတာ သို႔မဟုတ္ လူ႔ဘ၀ရလာတာဟာ တန္ခုိးရွင္တစ္ေယာက္ကဖန္ဆင္းလို႔ဆိုတဲ႔ အေတြးေတြ၀င္လာတယ္။ အဲဒီ တန္ခုိးရွင္ဆိုတဲ႔ အေတြးဟာ တကယ္စစ္မွန္တဲ႔ အေၾကာင္းတရားကို မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္လို႔ မၿမင္ႏိုင္တဲ႔ အရာတစ္ခုကို လက္ညိွဳးညႊန္ၿပၿခင္းသာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ေလာကမွာ ၿမန္မာၿပည္မွာ ေခၚတဲ႔ အေခၚအေ၀ၚေလးေတြ ရိွတယ္။ နတ္ေရတြင္းဆိုတဲ႔ စကားေလး။ တူးတဲ႔လူမရိွပဲနဲ႔ သဘာ၀ ၿဖစ္ေနတဲ႔ ေရတြင္းကို နတ္ေရတြင္းလို႔ ေခၚတယ္။ တစံုတေယာက္က တူးထားတာမဟုတ္ဘူး။ တူးတဲ႔လူရွာမရလို႔ နတ္ေရတြင္း နတ္တူးတာလို႔ ဒီလိုေခၚတဲ႔သေဘာ။ အဲဒီသေဘာက ပတၱၿမားထြက္တဲ႔ မိုးကုတ္ေရာက္သြားလို႔ရိွရင္ မိုးကုတ္ကလူေတြ ေခၚတဲ႔ ေ၀ါဟာရ တစ္ခုနဲ႔ ႏိွဳင္းယွဥ္ၾကည္႔ရင္ ေပၚလာလိမ္႔မယ္။ မိုးကုတ္က လူေတြက ေက်ာက္တူးတဲ႔ အခါမွာ အဲဒီတူးတဲ႔ေက်ာက္ေတြထဲမွာ ေလးဖက္ေလးတန္ေခ်ာၿပီးေတာ႔ သဘာ၀ကိုက လူလုပ္ထားသလိုပဲ ေက်ာက္ပြင္႔ကေလးေတြ တခါတရံ ပါလာတတ္တယ္။ အဲဒိီေက်ာက္ပြင္႔ေလးေတြကို နတ္ေသြးလို႔ေခၚတယ္ သူတို႔က။ ေသြးတဲ႔လူမရိွဘူး။ မသိဘူးေလ။ တြင္းထြက္ကိုက အဲဒီလိုေလးဘက္ေဒါင႔္ကေလးေတြ ပီပီၿပင္ၿပင္ေသြးထားတဲ႔ ေက်ာက္ကို နတ္ေသြးလို႔ေခၚတယ္။ ဘာၿဖစ္လို႔ နတ္ေသြးလို႔ေခၚတာတုန္း။ ေသြးတဲ႔လူရွာ မေတြ႔လို႔ေၿပာတာ။ သူ႔မွာေတာ႔ သူ႔ဆိုင္ရာ ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းရိွမွာေပါ႔။ အဲဒီလိုပဲ ေလာက ကအေၾကာင္းရွာမရရင္  နတ္ကိုသြားၿပီ ညႊန္းတတ္တယ္ဆိုတဲ႔ သေဘာကိုေၿပာတာပါ။

ဒီကေန႔ ဗုဒၶၿမတ္စြာက ပ႒ာန္းတရားေတာ္မွာ အေၾကာင္းတရားေတြကို ရွာၿပထားတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းတရားေတြကို သိလို႔ရိွရင္ မဆီဆိုင္တဲ႔ ၀ိသမေဟတုဆိုတဲ႔ မမွန္ကန္တဲ႔ အေၾကာင္းတရားေတြ၊ အေၾကာင္းမဲ႔ၿဖစ္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ အေဟတုက အေၾကာင္းကို လက္မခံတဲ႔ အယူ၀ါဒေတြ မွားယြင္းတဲ႔ အယူအဆေတြကို ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္မွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ႔ အယူအဆ တစ္ရပ္ကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မွာၿဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ပ႒ာန္းတရားေတာ္ကို ေလ႔လာသင္ယူရတယ္ဆိုတာ မိမိဘ၀ကို မိမိဘ၀ခရီးကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္ၿပီးေတာ႔ ဘ၀လမ္းေၾကာင္း ေၿဖာင္႔ေၿဖာင္႔တန္းတန္းနဲ႔ ေလ်ွာက္လွမ္းၿပီး ဘ၀ခရီး အဆံုးသတ္တဲ႔နည္း ဘ၀နိေရာဓ ဘယ္လိုရွာရမယ္ဆိုတဲ႔ စနစ္ေတြပါ ေဟာဒီ ပ႒ာန္းက်မ္းၾကီးကို ေလ႔လာလိုက္လို႔ရွွိရင္ အစစ္အမွန္ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေတြ႔ရိွသြားမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶၿမတ္စြာက အေၾကာင္းတရားေတြကို ေဖာ္ၿပဖုိ႔အတြက္ ၂၄ မ်ိဳးေသာ စြမ္းရည္သတိၱ၊ ၂၄ ပစၥည္းကို ေဖာ္ထုတ္ထားပါတယ္။ ၂၄နာရီ ဘုန္းၾကီးတို႔ အသက္ရွင္ ေနၾကတဲ႔ တေန႔တာမွာ ၂၄နာရီမွာ ၂၄ပစၥည္းဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းတရားေတြနဲ႔ ရပ္တည္ၿပီး အသက္ရွင္ေနၾကတာေနာ္။ ၂၄နာရီမွာ ၂၄ မ်ိဳးေသာ ပစၥည္းေတြ သတိၱလို႔ဆိုတာ Energy  သဘာ၀တရားေတြမွာ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ စြမ္းအားေလးေတြ၊ စြမ္းအင္ေလးေတြ ရိွတယ္။ အဲဒီစြမ္းအင္ေလးေတြ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ေပါင္းလုိက္တဲ႔အခါ စြမ္းအားလို႔ဆိုတဲ႔ Force ေတြၿဖစ္လာတယ္။ Energy ေတြကေနျပီးေတာ့ Force ၿဖစ္လာတယ္။ ၂၄ပစၥည္းဆိုတဲ႔ စြမ္းအင္ေတြက အေၾကာင္းတရားနဲ႔ အက်ိဳးတရား ႏွစ္ခုေပါင္းစပ္လိုက္တဲ႔အခါ စြမ္းအားၿဖစ္လာၿပီးေတာ႔ ဘ၀တစ္ခု ဖန္တိီးၿပီးေတာ႔ လွဳပ္ရွားလာတာ ၿဖစ္ပါတယ္။

ပ႒ာန္းတရားရဲ ႔ အေနအထားကို ဘ၀နဲ႔ ေလ႔လာၾကည္႔ရေအာင္။ ထင္ရွားတာေလး တစ္ခုနဲ႔ ေၿပာၿပမယ္။ ေဟတုပစၥည္းလို႔ ဆိုပါစို႔ ။ ေဟတုပစၥေယာ။ ေဟတုဆိုတာ ဘာကိုေၿပာတာတုန္းဆိုရင္ လူသားေတြရဲ ႔ စိတ္သႏၱန္ထဲမွာ ႏွစ္သက္စရာ ၿမတ္ႏိုးစရာ အာရံုေလးကိုေတြ႔တဲ႔အခါမွာ လိုခ်င္တယ္၊ ၾကိဳက္တယ္ဆိုတဲ႔ သေဘာေလး ေပၚလာတယ္။ အဲဒိီလိုခ်င္မွဳ၊ တြယ္တာမွဳ ဆိုတဲ႔ သေဘာေလးကို အဘိဓမၼာ ေ၀ါဟာရက ေလာဘလို႔ေခၚတယ္။ ဒါေလးေပၚတာလာတယ္။ ကိုယ္မႏွစ္ၿမိဳ ႔တဲ႔ အာရံုနဲ႔ ဆံုတဲ႔အခါက်ေတာ႔ မၾကိဳက္ဘူး။ မုန္းတယ္ဆိုတဲ႔ သေဘာေလးေပၚလာတယ္။ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို ဆင္ၿခင္စဥ္းစားလို႔ လက္လွမ္းမမိွီတဲ႔ အခါ ေတြေ၀တယ္ဆိုတဲ႔ အမွန္တရားကို အမွန္အတိုင္း မသိဘူး၊ ဘာလုပ္ရမယ္ ဘာကိုင္ရမယ္ဆိုတာ မသိဘူး။ ဘယ္လိုဆံုးၿဖတ္ရမွန္းမသိဘူး  ဆိုတဲ႔ ေတြေ၀တဲ႔ သေဘာေလးေပၚလာတယ္။ မုန္းတိီးတယ္ဆိုတဲ႔ သေဘာေလးကို ေဒါသလို႔ေခၚတယ္။ ေတြေ၀တယ္ဆိုတဲ႔ သေဘာေလးကို ေမာဟလုိ႔ေခၚတယ္။

ကဲ ပ႒ာန္းတရားေတာ္အရ ေၿပာမယ္ဆိုရင္ အားလုံး လက္ေတြ႔ ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳဖူးၾကလိမ္႔မယ္။ တစံုတခုကို အလိုမက်လို႔ ေဒါသၿဖစ္ေနတယ္ဆိုပါစို႔။ ေဒါသဆိုတဲ႔ သဘာ၀တရားေလး မိမိစိတ္ထဲမွာ ေပၚလာတယ္။ အလိုမက် ေဒါသၿဖစ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကို္ယ႔္ကိုကိုယ္ ဆန္းစစ္ၾကည္႔။ ဘာေတြေတြးေနတုန္း။ အေတြးပိုင္းကို စဥ္းစားၾကည္႔လုိက္မယ္ဆိုရင္ မုန္းတီးတဲ႔ အေတြးေတြပဲ ေတြးေနတယ္။ မေက်နပ္တဲ႔ အေတြးေတြပဲ ေတြးတယ္။ မေက်နပ္စရာေတြေတြးတယ္၊ မုန္းစရာေတြေတြးတယ္၊ အလိုမက်မယ္႔ ကိစၥေတြေတြးတယ္။ ေတြးေလ ေတြးေလ ေပၚလာသမွ်ေတြကလည္း အလိုမက်မွုေတြ ပံ႔ပိုးေနသလိုၿဖစ္ေနတယ္။ ကဲ အဲဒီကိစၥမွာ ပ႒ာန္းက ၿမတ္စြာဘုရားက ဘယ္လိုေဟာတုန္းဆိုရင္ ေဒါသဆိုတဲ႔ ခုနက အမုန္းတရားေလး မိမိသႏၱန္မွာေပၚလာရင္ အဲဒီေဒါသေလးဟာ ေရေသာက္ၿမစ္လုိၿဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီေဒါသဆိုတဲ႔ အမုန္းတရားေလးသည္ မုန္းတီးရြ႔ံရွာတဲ႔ အေတြးေတြကို ဆက္လက္ၿဖစ္ေပၚေစေနတယ္။ သစ္ပင္မွာ သစ္ၿမစ္က အပြင္႔ေတြ အသီးေတြ အရြက္ေတြ အကိုင္းေတြ အခက္ေတြကို စည္ပင္ရွင္သန္ေနေအာင္ အၿမစ္က ေထာက္ပံ႔ေနသလို အမုန္းတရားေလးက မုန္းတဲ႔ အေတြးေတြကို ေတြးေနေစတယ္တဲ႔။ အမုန္းတရားေလး မကင္းမၿခင္း ေဒါသဆိုတဲ႔ အမုန္းတရားေလး မကင္းမၿခင္း မုန္းတီးတဲ႔ အေတြးေတြဟာ ေပ်ာက္မသြားဘူး။ အဲဒါကို ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္မွာ ေဟတူ ေဟတု သမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ ဒီလိုေဟာတာ။ ေဟတူ ဟိတ္ေၿခာက္ပါး ပစၥည္းတရားတို႔သည္ ေဟတု သမၸယုတၱကာနံ ဟိတ္ႏွင္႔ယွဥ္ေသာ စိတ္ေစတသိတ္တရားတို႔အားလို႔ဆိုေတာ့ စိတ္ထဲက အေတြးေတြဟာ အရပ္လိုေၿပာရင္ေတာ႔ အေတြးေတြေပါ႔ စာေပလိုေၿပာရင္ေတာ႔ စိတ္ႏွင္႔ယွဥ္ဖက္သဘာ၀ သေဘာတရားေတြေပါ႔။ ေဒါသေလးေတြကို အေၾကာင္းၿပဳၿပီးေတာ႔ မုန္းတီးတဲ႔အေတြးေတြဟာ ေဒါသရိွေနေသးသမွ်ကာလပတ္လံုး မုန္းတီးတဲ႔အေတြးေတြဟာ ရွင္သန္ေနမယ္။ ေဒါသေလးသည္ မုန္းတီးတဲ႔ အေတြးေတြကို Fortifying လုပ္ထားတယ္။ ခိုင္ၿမဲေနေအာင္လုပ္ထားတယ္ ရွင္သန္ေနေအာင္လုပ္ထားတယ္။

ဒါတင္လားလို႔ဆိုေတာ႔ မကေသးဘူး။ တံသမု႒ာနာနဥၥ ရူပါနံ ဆိုေတာ႔ ေၿပာၿပီဆိုတဲ႔အခ်ိန္က်ေတာ႔ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ မေၿပာဘူး။ ေဒါသရိွေနတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္က အနည္းဆံုး မာဆတ္ဆတ္ေၿပာတယ္။ တိုတိုေတာင္းေတာင္း ေၿပာတယ္။ စကားကို တိုတုိၿပတ္ၿပတ္ေၿပာတယ္။ ၾကင္နာတဲ႔ စကားမ်ိဳးကိုမေၿပာဘူး။ ရိုင္းရိုင္းပ်ပ်ေၿပာတယ္။ အဲဒီအေၿပာေတြဟာ တံသမု႒ာနာနဥၥ ရူပါနံ ခုနက အမုန္းတရား လႊမ္းမိုးထားတဲ႔ စိတ္ကထုတ္လုပ္လိုက္တဲ႔ ပစၥည္းပဲ။ အဲဒါကို စာေပက်ေတာ႔ စိတၱဇရုပ္လို႔ေၿပာတာေပ႔ါဗ်ာ။ ေ၀ါဟာရေလးေတြတင္ပဲ ကြဲသြားတာ။ ကဲဒါတင္လားဆိုေတာ႔ မဟုတ္ေသးဘူး။ ကာယကံေၿမာက္ တစ္ခုခု လုပ္တဲ႔အခါမွာလည္းပဲ စိတ္ဆိုးေနတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္သည္ လမ္းေလ်ွာက္ေနတာေတာင္မွ ေဆာင္႔ေဆာင္႔ေအာင္႔ေအာင္႔နဲ႔ သြားမယ္။ ျငင္ျငင္သာသာ မသြားဘူး။ တစံုတခုကို ကိုင္တဲ႔ တြယ္တဲ႔အခါမွာလည္းပဲ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေဆာင္႔ေဆာင္႔ေအာင္႔ေအာင္႔ လုပ္ေလ႔ရိွတယ္။ တံခါးပိတ္တာက အစ၊ ေဒါသထြက္ေနရင္ တံခါးပိတ္တာကအစ လမ္းေလ်ွာက္တာက အစ ေဆာင္႔ေဆာင္႔ေအာင္႔ေအာင္႔ ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ လုပ္လာတယ္။ အဲဒီလို ကိုယ္ရဲ ႔အမူအယာ Physical Action ေတြၾကမ္းတမ္းလာတာဟာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင္႔တုန္းဆိုရင္ ေဟာဒီ ေဒါသေလးေၾကာင္႔။ ေဒါသေလး မေၿပမခ်င္း ဒီအမူအယာေတြ မေၿပဘူး။ အဲဒါကို ေဟတုပစၥည္းနဲ႔ ေထာက္ပံ႔ထားတယ္လို႔ ေၿပာတာ။ ပ႒ာန္းက။

အဲေတာ႔ ေန႔စဥ္ဘ၀မွာ အေၾကာင္းတရားက ရိွေနတာ။ ႏွလံုးသားထဲမွာ ေဒါသ၀င္လာလုိက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္တည္း မုန္းတီးတဲ႔ အေတြးေတြက အဆက္မၿပတ္ေပၚေနတယ္၊ တိုတိုၿပတ္ၿပတ္နဲ႔ ရိုင္းၿပတဲ႔  စကားေၿပာခ်င္တယ္၊ ေၿပာတာေတြၿဖစ္ေပၚလာတယ္။ ရိုင္းၿပတဲ႔ အမူအယာနဲ႔ ၿပဳလုပ္တာ၊ ေဆာင္႔ေဆာင္႔ေအာင္႔ေအာင္႔ ၿပဳလုပ္တယ္ဆိုတဲ႔ အမူအယာေတြ ေပၚလာတယ္။ ဘယ္သူကဒါေတြကို ဆက္လက္ၿဖစ္ေပၚေစသလဲဆိုရင္ ေဒါသဆိုတဲ႔တရားက ဆက္လက္ၿဖစ္ေပၚေနေစတာ။ ဒါေၾကာင္႔ ေဒါသကို ၿမတ္စြာဘုရားက ေဟတုပစၥေယာလို႔ ေဟာတာပါ။ ေဟတုဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းတရားတဲ႔။ သစ္ၿမစ္လိုပဲတဲ့။ အၿမစ္ရိွေနေသးသမ်ွ အဲဒီအပင္ဟာ ရွင္သန္ေနအံုးမွာပဲ။ အပြင္႔ပြင္႔တဲ႔ အခ်ိန္က်ပြင္႔မယ္၊ သီးတဲ႔ အခ်ိန္က် သီးလာမယ္။ ဒီအၿမစ္မၿပတ္ေသးသမ်ွ ဒါေတြ ဆက္လက္ၿဖစ္ေနမယ္လို႔ ဒီလိုေဟာတာ။ အဲဒါကို ပ႒န္းပါဠိေတာ္မွာ ေဟတူ ေဟတု သမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ တံသမု႒ာနာနဥၥ ရူပါနံ ေဟတုပစၥေယန ပစၥေယာ။ ေဟတူ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟ ဆိုတဲ႔ ေဟတုအမည္ရတဲ႔ သဘာ၀တရားေတြဟာ ေဟတုသမၸယုတၱကာနုံ ထိုဟိတ္ႏွင္႔ယွဥ္ၿပီးေတာ႔ ၿဖစ္ေပၚလာတဲ႔ စိတ္ေစသတိတ္လို႔ဆိုတဲ႔ သဘာ၀တရားေတြ တံသမု႒ာနာနဥၥ ရူုပါနံ ထိုဟိတ္နွင္႔ယွဥ္တဲ႔ သဘာ၀တရားေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၿဖစ္ေပၚေနုတဲ႔ စိတၱဇရုပ္ဆိုတဲ႔႔ ေၿပာဆိုမွဳေတြ လုပ္ရွားမွဳေတြ ဒီရုပ္တရားေတြကို ေဟတုပစၥေယန ေဟတုပစၥယသတၱိၿဖင္႔ ပစၥေယာ ဥပကၠာရေကာ ေက်းဇူးၿပဳကာ ေထာက္ပံ႔ထားသည္ ေဟာတိၿဖစ္၏။ Maintaining လုပ္ထားတာ ၊ Fortifying လုပ္ထားတာ။

ကဲ ေဒါသေလးလည္း ေၿပသြားေရာ ခုနကဟာေတြ ရိွေသးလား။ မရိွေတာ႔ဘူး။ လူေတြက ၿဖစ္လာၿပီ အဲဒီက်ေတာ႔ I am so sorry, I apologize ၿဖစ္လာၿပီ။ ခုနတုန္းကေတာ႔ ေၿပာခ်င္ရာေၿပာတယ္ ေဒါသရိွတုန္းကေတာ႔ ေၿပာခ်င္ရာေၿပာ ဆိုခ်င္ရာဆိုၿပီးေတာ႔ ေနာက္က်ေတာ႔ I am so sorry ၿဖစ္သြားၿပီ။ ဘာၿဖစ္လို႔ ေဒါသေလး ေၿပသြားတာနဲ႔ ခုနဟာေတြ တစ္ခုမွ မရိွေတာ႔ဘူး။ မုန္းတဲ႔အေတြးေတြ ေပ်ာက္သြားၿပီ အိုခြင္႔လြတ္လို႔ အၾကင္နာေတြ ၿဖစ္ကုန္ၿပီ္။ ေၿပာတဲ႔အခါမွာလည္း အၾကင္အနာ စကားေတြေၿပာ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေတြ ၿဖစ္လာၿပီ။ ပုိၿပီးေတာ႔ စိတ္ဆိုးၿပီး စိတ္ေၿပသြားရင္ ပိုၾကင္နာတယ္ လူေတြက။ သြားတဲ႔လာတဲ႔အခါမွာလည္း ခုနလို ေဆာင္႔ေဆာင္႔ေအာင္႔ေအာင္႔ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ အဲဒီသေဘာေတြကို ၿမတ္စြာဘုရားက ပ႒ာန္းမွာေဟာတာပါ။ ဒါလက္ေတြ႔ဘ၀မွာ ပ႒ာန္းနည္းနဲ႔အရ ရွုုလို႔ရတယ္။ ထို႔အတူပဲ ဒါနမူနာေလးအေနနဲ႔ ဘုန္းၾကီးတို႔ၾကည္႔ရမယ္။

(ဆက္ရန္)

Typed By: M.N.Pyone

Posted in: ဓမၼေဆာင္းပါး