ျမန္မာစာေပ ေရစီးေၾကာင္းကား အားေကာင္းေမာင္းသန္စြာ စီးဆင္းလ်က္ရွိေပသည္။
ေခတ္ တစ္ေခတ္ႏွင့္ တစ္ေခတ္ သိသိသာသာ ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္
ျမန္မာကဗ်ာ အေရးအဖြဲ႔ပံုစံျဖစ္၏။ ေရွးယခင့္ယခင္ ဂႏၲဝင္ပံုစံမွ ေသြဖီကာ ကာရန္ မဲ့ကဗ်ာေတြ ေရးလာၾကသည္။ ေရးသူကလည္း ေရး၍ အယ္ဒီတာေတြကလည္း ထည့္
ေပးေနၾကသည္။ ဤတြင္ ကာရန္မဲ့ကဗ်ာ အေရးအသားႏွင့္ ပတ္သက္၍ စာေရးဆရာ
ႀကီးမ်ား၏ ႐ႈျမင္ပံုကို ေကာက္ႏုတ္တင္ျပလိုပါသည္။
စာေရးဆရာႀကီး ဦးရန္ေအာင္ဆိုလွ်င္ ကာရန္မဲ့ကဗ်ာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ စိတ္အ
ေႏွာင့္အယွက္ ရွိပံုရသည္။ သည့္အတြက္ ေအာက္ပါအတိုင္း တံု႔ျပန္ေရးသားခဲ့ပါသည္။
“‘ကဗ်ာ
မခက္ပါဘူး
စာေၾကာင္းေလးေတြကို
ေလးငါးေျခာက္ေၾကာင္းေလာက္
အထက္ေအာင္ စီေရးရင္
ကဗ်ာျဖစ္တယ္
အဲဒါ ကဗ်ာလို႔ ေခၚတယ္”
ဟူသတည္း။ ထိုနည္းတူ စာေရးဆရာႀကီး ဦးသိန္းေဖျမင့္ကလည္း...
“ကၽြန္ေတာ္ ကာရန္မဲ့ကဗ်ာကို အားမေပးဘူး။ မေထာက္ခံဘူး။ မႀကိဳက္ဘူးလို႔ပဲ ေျပာ
ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ကာရန္မဲ့ခ်င္ၾကတာလဲ။ ထူးခ်င္
ဆန္းခ်င္လို႔ပဲ။ ဒီ့ျပင္ ဘာမွမရွိဘူးလို႔ အေျဖ ထြက္တယ္” ဟူ၍ ေျပာခဲ့ပါသည္။ ဆရာ
ဇဝနဆိုလွ်င္ “ကာရန္မဲ့ကဗ်ာကေတာ့ ဥေရာပ အစရွိတဲ့ ႏိုင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြမွာ
ေခတ္စားေနတာ အေတာ္ၾကာပါၿပီ။
ဒီအယူအဆ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒီေရာဂါဟာ ျမန္မာစာေပနယ္ထဲ ကူးလာတာ မၾကာေသးပါ
ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေတာ့ ေရွးက်တယ္ေျပာေျပာ၊ ေခတ္ေနာက္က်တယ္ပဲဆိုဆို
သမား႐ိုးက် ေရးပံုေရးနည္းပဲ ႀကိဳက္တယ္” ဟူ၍ ပြင့္လင္းစြာ ဆိုခဲ့ပါသည္။ ဆရာႀကီး
မင္းသုဝဏ္ကမူ....
“ကာရန္မဲ့ဆိုတာ ကဗ်ာမွာ မရွိဘူး။ ကာရန္လြတ္လပ္တာပဲရွိတယ္။ အသံပါတယ္။
ရစ္သမ္ပါတယ္။ ကာရန္နဲ႔ ရစ္သမ္တစ္ခုခုမပါရင္ ကဗ်ာမဟုတ္ဘူး။ ဖရီးဗာ့ (Free
Verse) ကို ကာရန္မဲ့လို႔ တလြဲဘာသာျပန္ေနၾကတယ္။
အမွန္က ကာရန္မဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ကာရန္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ယူႏိုင္တာပဲ။ ဖရီး
(Free)ကို “မဲ့” နဲ႔ “ လြတ္လပ္” အဓိပၸာယ္မွားၿပီး ဒီမွာ ယူဆေနၾကတာ။ ၿပီးေတာ့
ကဗ်ာလိုင္စင္-ပြတ္ တစ္ပ္လိုင္စင္ဆိုတာလည္း ရွိတာပါပဲဗ်ာ” ဟူ၍ ေကာက္ခ်က္ျပဳ
သြားခဲ့ပါသည္။
(စာေရးဆရာနႏၵမိုးၾကယ္ရဲ႕သိမွတ္ဖြယ္ရာ ျမန္မာ့လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္(၁၀၀)စာအုပ္မွ)
Yangon (Rangoon) Time
0 comments:
Post a Comment