ေသသူကို သရဏဂုံတင္ျခင္း ျပႆနာ

    အစိမ္းေသ ေသေသာသူကို သရဏဂုံတင္လို႔ရ -မရႏွင့္ သူ႕ရဲ႕အသုဘမွာ ငါးပါးသီလ ခံယူလို႔ ရ-မရ သိခ်င္ပါတယ္။ အေၾကာင္းအက်ိဳး ယုတၱိယုတၱာ သာဓက ၀တၳဳေလးတင္ၿပေပးပါ ဘုရား။ ေက်းဇူးတင္ ပါသည္ဘုရား..

     အထက္ပါ ေမးခြန္းရွင္၏ စကားအရ  မည္သည့္နည္းႏွင့္ေသသူကိုမဆုိ အေလာင္းကုိ သရဏဂုံတင္လ်င္ မရနိုင္ပါ၊ ေနာက္ တဖန္ ေသလြန္သူ၏ အသုဘမွာ ငါးပါးသီလ ခံယူျခင္းသည္လည္း က်စ္ရစ္သူ မိသားစုမ်ားအတြက္သာ ျဖစ္နုိင္ပါသည္၊ ေသၿပီးသူအတြက္ ထူးျခားမလာပါ၊ သို႔ပါေသာ္လည္း ထုိသို႔သရဏဂုံတင္ျခင္းသည္ က်န္ရစ္သူမိသားစု၏ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ ေစတနာတို႔ကို ေဖာ္ျပရာေ ရာက္သျဖင့္ အက်ိဳးယုတ္ျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ျပဳလုပ္သင့္ေသာ ကုသုိလ္ဓေလ့တခုဟု ဆိုသင့္ပါသည္။  လိုရင္းတိုရွင္းေျဖလ်င္ ဒါေလာက္ဆုိ လုံေလာက္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းရင္းကို အက်ိဳး အေၾကာင္း ျပည့္စုံစြာ ရွင္းျပမွ အဆင္ေျပမွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သိသင့္တာေလးေတြကို ရွင္းျပပါရေစ..

သရဏဂုံ အဓိပၸါယ္

     ဘယံ သႏၱာသံ ဒုကၡံ ဒုဂၢတိပရိကိေလသံ သရတိ ဟိ ံသတိ ၀ိနာေသတီ တိ သရဏံ၊

( ေၾကာက္ျခင္း ထိတ္လန္႔ျခင္းသေဘာရွိေသာ ဆင္းရဲမ်ားႏွင့္ အပါယ္သို႔ က်ေရာက္ေစတတ္ေသာ ကိေလသာတို႔ကို ညွင္းဆဲတတ္၊ ဖ်က္ဆီးသတ္တတ္ေသာေၾကာင့္ သရဏ ( ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရာ ) လို႔ ေခၚဆုိရေၾကာင္း ) ဂမန-သဒၵါက  မွီ၀ဲဆည္းကပ္ျခင္း ကပ္ေရာက္ျခင္းဆိုေတာ့ (သရဏ- ဂမန) ႏွစ္ပုဒ္ကုိ ပါဠိပ်က္အေနျဖင့္ သရဏဂုံ လို႔ ေခၚဆုိေၾကာင္း  မူလပဏၰာသ အ႒ကထာ ပ-၁၃၆ မွာ ဆိုထားပါတယ္၊
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တေယာက္အတြက္ ဘ၀မွာ သရဏဂုံဟာ အေရးပါလွပါတယ္၊ ဘုရားေဟာေဒသနာမ်ားမွာ သရဏဂုံကုိ အသက္ထက္ဆုံး တည္ၿမဲစြာ ေစာင့္ထိန္းခဲ့လ်င္ ေကာင္းရာသုဂတိကို ေရာက္နုိင္သလို တမဂ္တဖိုလ္အထိ ေမွ်ာ္လင့္နုိင္ ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ၀တၳဳသာဓကေတြ ေဟားထားခဲ့တယ္၊ ထုိသရဏဂုံဟာ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္မွာ ေဆာက္တည္ထား ၿပီးေသာ္လည္း ေသသြားရင္ေတာ့ အလိုအေလ်ာက္ ပ်က္ဆီးသြားပါတယ္၊ လူ႔ခႏၶာကိုယ္မွ သိစိတ္၀ိဥာဥ္ မရွိေတာ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္   ေစာင့္ထိန္းမယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္လဲ မတည္ၿမဲေတာ့ပါဘူး ၊

   အသက္ရွင္စဥ္မွာ တျခားေသာ အယူ၀ါဒ ဘာသာကို ေျပာင္းလဲကိုးကြယ္ရင္လဲ သရဏဂုံပ်က္တတ္ပါတယ္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ အစိမ္းေသျဖစ္ေစ၊ လူႀကီးေရာဂါျဖင့္ မီးစာကုန္ ဆီခန္း ေသသည္ျဖစ္ေစ ေသသူကို သရဏဂုံတင္လို႔ မရနိုင္ေၾကာင္းကို ေရွးဦးစြာ  မွတ္သားရပါမယ္။

     ေသသူ၏ အသုဘ၌ ငါးပါးသီလ ခံယူျခင္း ဆုိသည္မွာလဲ က်န္ရစ္သူတို႔က မိမိ၏ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ား ကုသိုလ္ရေစရန္ သို႔တည္းမဟုတ္ ေသသူ႔အေပၚတြင္ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း၊ သံေယာဇဥ္ထားေၾကာင္း၊ စသည္ျဖင့္  ေမတၱာေစတနာ ကရုဏာတုိ႔ကို ေဖာ္ျပလိုေသာေၾကာင့္ ကုသုိလ္လုပ္ၾကျခင္း ျဖစ္ရ ကား ေသ သူအတြက္ေတာ့ သာဓုေခၚနုိင္ေသာ ဘ၀ေရာက္ေနလ်င္ အက်ိဳးထူးပါမည္၊ သာဓုမေခၚဆုိနုိင္ေသာ ဘ၀သို႔ ေရာက္ေနလ်င္ အက်ိဳးမထူးပါ၊ က်န္ရစ္သူ မ်ားမွာေတာ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတခု ျပဳလုပ္ခြင့္ ရသြားပါသည္။

ဘုရားေခတ္က သာဓက

     ဘုရားရွင္လက္ထက္က ဇာဏုေႆာဏိ ဆုိတဲ့ ပုဏၰားႀကီးတေယာက္ရွိတယ္၊ ေဒသနာမ်ားမွာေတာ့ အဲဒီပုဏၰားႀကီးဟာ ကတ္သီးကတ္သတ္ ေမးခြန္းမ်ား ေမးေလ့ရွိသူလို႔ နာမည္ႀကီးသေပါ့၊ တေန႔မွာ အဲဒီ ပုဏၰားႀကီးက ေသသူကို ရည္စူးကာ အမွ်ေ၀ရာတြင္ တမလြန္ေရာက္ေနသူတုိင္း အက်ိဳးခံစားခြင့္ ရွိ မရွိ ဆုိတဲ့ေမးခြန္းကို ေမးတယ္၊ အဲဒီအေၾကာင္းကုိ ဘုရားရွင္နဲ႔ ပုဏၰားႀကီးတုိ႔ အျပန္အလွန္ေမး-   ေျဖစကား မ်ားကို ၾကားရရင္ နားလည္နုိင္မည္ ထင္ပါသည္။

အရွင္ေဂါတမ - ေသသူကို ရည္စူးကာ အမွ်ေ၀ရာတြင္ တမလြန္ေရာက္ေနသူတိုင္း အက်ိဳးခံစားခြင့္ ရွိ ပါသလား။ ပုဏၰားႀကီး- သာဓုေခၚနုိင္တဲ့ဘ၀ကိုေရာက္ရင္ အက်ိဳးခံစားနုိင္ပါတယ္.

ဘယ္လို ဘ၀မ်ိဳးက သာဓုေခၚနိုင္ၿပီး ဘယ္လို ဘ၀မ်ိဳးက သာဓုမေခၚနုိင္ပါသလဲဘုရား ..

     ေသခါနီးမွာ စြဲလန္းစိတ္နဲ႔ေသၿပီး မကြ်တ္မလြတ္တဲ့ တေစၦ သရဲ ၿပိတၱာ စတဲ့ ဘုံဘ၀ကိုေရာက္ေနရင္၊ ကိုယ္ကလဲ ေကာင္းမႈျပဳကာ သူ႔ကုိ ရည္စူးအမွ်ေ၀ရင္၊ သူကလဲ ၀မ္းသာစြာ သာဓုေခၚရင္ အက်ိဳးခံစားခြင့္ ရရွိနိင္ပါတယ္၊

ေသၿပီးေနာက္ လူ႔ျပည္၊ နတ္ျပည္၊ ငရဲျပည္ကို ေရာက္သြားသူမ်ား၊ တိရိစၧာန္ဘ၀ကိုေရာက္သြားသူမ်ားဟာ က်န္ရစ္သူ မ်ားက ဘယ္လိုပင္အမွ်ေ၀သည္ျဖစ္ေစ သာဓုမေခၚနုိင္ေတာ့ပါဘူး၊

     ဒါ ဆုိရင္ဘုရား.. သူတို႔က သာဓုမေခၚနုိင္ရင္ ကုသုိလ္လုပ္ေပမယ့္ အက်ိဳးမရွိေတာ့ဘူးေပါ့..

အက်ိဳးမရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ရွိပါတယ္ ပုဏၰားႀကီး၊ ယခုလက္ရွိေသၿပီးသူက သာဓုမေခၚနုိင္ေသာ္ လည္း ေဆြမ်ိဳးေတာ္ၿပီး မကြ်တ္မလြတ္ေသးတဲ့ေဆြမ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတယ္၊ သူတို႔ကလဲ ငါတို႔ေဆြမ်ိဳးေတြ ဘယ္ေတာ့မ်ား ေကာင္းမႈျပဳၿပီး အမွ်ေ၀ၾကမလဲ .. လို႔ ေစာင့္စား ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔သာဓုေခၚနုိင္တာေၾကာင့္ အက်ိဳးရွိပါတယ္..

အဲဒီလို ေဆြမ်ိဳးေတာ္သူေတြ မရွိေတာ့ဘူး ဆုိရင္ေရာ ဘုရား ..

ပုဏၰားႀကီး ရွည္လ်ားလွတဲ့  သံသရာမွာ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္စပ္ခဲ့ဘူးတဲ့သူဆုိတာ မရွိနုိင္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ျပဳသမွ် ကုသုိလ္ ဟာ အလကားမျဖစ္ပါဘူး လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တယ္။

   တဆက္ထဲတြင္ ေသၿပီးေနာက္ (၇) ရက္လြန္လ်င္ (၅) ရက္လြန္လ်င္ ရက္လည္ဆြမ္းသြပ္၊ ပရိတ္တရားေတာ္နာျခင္း စသည္တို႔ကုိ လူအမ်ားစု ယုံၾကည္ေနၾကသည္ကား ေသၿပီးေနာက္ တပတ္တိတိ က်န္ရစ္သူအိမ္သူအိမ္သားတို႔၏ ပတ္၀န္း က်င္မွာ က်င္လည္ေနၾကၿမဲျဖစ္သည္၊ ရက္လည္ၿပီးကာမွ သြားလိုရာ ဘုံ႒ာန၊ ေရာက္သင့္ရာဘုံ႒ာန တခုခုသို႔ ေရာက္ၾကရ သည္ ဟူေသာ အႏၲရာဘ၀ ဒိ႒ိ ( ပစၥဳပၸန္ဘ၀ႏွင့္ တမလြန္ၾကားတြင္ ဘ၀တခုရွိေနေသးသည္ ) ဟူေသာ မွားယြင္းေသာ အယူ အဆရွိေနေသာေၾကာင့္ လုပ္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အမွန္ေတာ့ မကြ်တ္မလြတ္ေသးေသာ တေစၧ သရဲ ၿပိတၱာတို႔ ျဖစ္ေနမွသာ သာဓုေခၚနုိင္ၿပီး ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ား ခံစား စံစားနုိင္ပါသည္။

အထူးအားျဖင့္ အစိမ္းေသ ( accident ) တခုခုျဖင့္ေသလြန္သူကို စာေပစကားအရ ဥေပေစၧဒက ကံ ျဖင့္ ေသသူလို႔ ဆုိရပါမယ္၊ ထိုသူမ်ိဳးဟာ ေသခါနီးတြင္ ေၾကာက္လန္႔ ထိတ္လန္႔ျခင္း၊ ေအာ္ဟစ္ျခင္း၊ နာက်င္ေသာ ေ၀ဒနာကို ခံစား ေနရသျဖင့္ ကုသိုလ္ျဖစ္ေစမည့္ ဘုရားတရားအာရုံကို ႏွလုံးသြင္းဖို႔ ခဲယဥ္းေသာေၾကာင့္ ဘ၀ကူး ေကာင္းဖို႔လည္း ခက္ခဲ ပါလိမ့္မည္။ ထုိသူမ်ိဳးအတြက္ အမွ်ေ၀ရန္ ဧကန္လိုအပ္ပါသည္။

    ဗုဒၶအဘိဓမၼာအလိုအရ ဒီဘ၀ စုတိစိတ္က်ၿပီးလ်င္ ေနာက္ဘ၀တြင္ ခဏငယ္အနည္းငယ္သာျခားၿပီး  ပဋိသေႏၶေနရသည္ ဟု အတိအလင္းေဖာ္ျပထားသည္၊ ဆုိလိုသည္မွာ ျမန္မာျပည္မွာ ေသသြားသူသည္ အဂၤလန္၊ ျပင္သစ္ အေမရိကန္ စေသာေ၀းလံေသာအရပ္သို႔ တခဏခ်င္း သြားေရာက္ ၀င္စားနုိင္ေပသည္။ ဥပမာ စိတ္သည္ ယခုခ်က္ခ်င္း မေရာက္ ဖူးေသးေသာ တေနရာကို အာရုံျပဳလ်င္ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း အခ်ိန္မဆုိင္းပဲ ေရာက္ရွိနုိင္ေသာေၾကာင့္ပင္၊ ထုိ႔အတူ ပဋိသေႏၶစိတ္သည္လည္း အာရုံျပဳမိရာ တေနရာ ရာကို ေရာက္နုိင္ပါသည္၊ စိတ္၏ လ်င္ျမန္ပုံကား ဥပမာျပဖုိ႔ပင္ မျဖစ္နုိင္ ေတာ့ပါ၊

     အႏွစ္ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ လူတေယာက္မွာ ေသဆုံးသြားရင္ ထုိပုဂၢိဳလ္ တသက္လုံးေဆာက္တည္လာခဲ့တဲ့ သရဏဂုံဟာ အလိုလို ပ်က္ဆီးသြားပါတယ္၊ ခံယူနုိင္စြမ္း စိတ္၀ိဥာဥ္ မရွိေတာ့လို႔ပါ၊ က်န္ရစ္သူ မိသားစုမ်ားကလဲ ဘာမွ မတတ္ နုိင္ၾကေတာ့ဘူး ဆုိေတာ့ ဒီဘက္ဘ၀မွာ ငါတို႔ေတာ့  လက္လႊတ္ လိုက္ရၿပီ၊ သို႔ေသာ္လည္း  ဟိုဘ၀မွာ သတိရလ်င္ သရဏဂုံဆက္ၿပီး ယူပါေစေတာ့ရယ္လို႔ ရည္စူးကာ လူေသကို သရဏဂုံတင္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

( ပန္းကမၻာ)

   

Posted in: ဓမၼေဆာင္းပါး